بررسی رابطه میان خلاقیت، ریسک پذیری، جنسیت و توانش روایتگری شفاهی در دانشجویان زبان انگلیسی

هر گویشور زبان از منظر زبانشناسی، خلاقیت ذاتی دارد. خلاقیت در کنار زایایی، جا به جایی و قراردادی بودن، یکی از مشخصه های اصلی زبان محسوب می شود. خلاقیت زبانی، خود را به صورت نوشتاری و گفتاری عیان می سازد. در نتیجه، زبان آموزی به خصوص در تولید زبان به صورت گفتاری که یکی از جنبه های تهدید کننده آن است، نه تنها به خلاقیت، بلکه به ریسک پذیری نیز وابسته است. این رساله از طریق پرسشنامه های ریسک پذیری و خلاقیت، به بررسی رابطه میان خلاقیت، ریسک پذیری، جنسیت و مهارت روایتگری شفاهی می پردازد. در ابتدا، به منظور یکسان کردن توانش زبانی و مشخص کردن سطح شرکت کنندگان، از تست اصلاح شده (celt)استفاده شده است. با توجه به بررسی های آماری، تعداد 68 شرکت کننده برای حضور در مراحل تحقیق انتخاب شدند. اما با این وجود، تنها 62 نفر در تمام مراحل با پروژه همکاری نموده اند. تعداد شرکت کننده های مرد و زن به طور مساوی انتخاب شد. در مرحله بعد، برای سنجش خلاقیت و ریسک پذیری، از پرسشنامه خلاقیت ارجمند ونسخه فارسی زیرمجموعه خطر پذیری پرسشنامه iveآیزنک استفاده شد. پس از آن، از شرکت کنندگان خواسته شد تا در یک وقفه زمانی، به دو تمرین روایتگری شفاهی پاسخ دهند. تمرین اول شامل ساختن داستان بر اساس مجموعه ای از تصاویر به هم مرتبط ، و تمرین دوم شامل تعریف داستان تجربه اولین روز ورود به دانشگاه می شود. تمرین های شفاهی توسط دو مصحح بررسی شد، و پایایی بین این دو مصحح در تمرین اول 70/0 ، و در تمرین دوم 80/0 به دست آمد، که نشان دهنده پایایی بالا میان این دو تصحیح است. پایایی بین دو تمرین اول و دوم نیز در حدود 71/0 به دست آمد. از آنجایی که جنسیت یک متغیر اسمی است، دو ضریب همبستگی شامل ضریب همبستگی pearson product-moment و ضریب همبستگی point-biserial در این رساله استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که رابطه ی چندانی میان جنسیت و مهارت روایتگری شفاهی وجود ندارد. جنسیت همچنین با ریسک پذیری و خلاقیت نیز رابطه ی چندانی ندارد. ضریب همبستگی 38/0 میان خلاقیت و جنسیت، و 43/0 بین ریسک پذیری و جنسیت، گواه رابطه ضعیف میان این دو گروه از متغیرها است. نتایج اما از وجود رابطه معنادار و قوی میان سه متغیر دیگر شامل خلاقیت، ریسک پذیری، و مهارت روایتگری شفاهی حکایت می کنند. ضریب همبستگی میان روایتگری شفاهی و خلاقیت 63/0 است، که رابطه قوی و معناداری را بین آنها نشان می دهد. با توجه به همبستگی میان ریسک پذیری و دو متغیر دیگر، می توان نتیجه گرفت که ریسک پذیری با مهارت روایتگری شفاهی و خلاقیت رابطه قوی دارد. ضریب همبستگی میان آنها به ترتیب 50/0 و 67/0 است. همبستگی ها حاکی از آن است که اگر چه خلاقیت و ریسک پذیری می توانند به طور نسبی بر توانایی زبان آموزان در مهارت روایتگری شفاهی تاثیر بگذارند، اما جنسیت نقش چندانی در این مهارت ایفا نمی کند.